آسمان علم


 
  وقتی نگاهت به آسمان باشد (1) ...



وقتی نگاهت به آسمان باشد، دیگر فرقی نمی‎کند که دست‎هایت و پاهایت را قطع کنند، دیگر فرقی نمی‎کند سرت را بشکنند یا بر پهلویت تیغ زنند. وقتی نگاهت به آسمان باشد، فقط یک‎چیز فرق می‎کند و آن این است که آیا تو بندگی کرده‎ای یا نه. فقط همین مهم است.

وقتی نگاهت به آسمان باشد، سبک زندگیت تغییر می‎کند، تکه‎ای نان جو و کمی نمک یا کباب برّه‎ای یکی می‎شود، طعام زمینی برایت مهم نیست، تو نگاهت به آسمان است و طعام بهشتی می‎بینی، حرف و سخن‎ها برایت مهم نیستند، تو گوشَت به آسمان است که سلاماً سلاماً می‎گویند. نگاهت که به آسمان شد، باشگاه دنیا را و عرق‎ریزانش را بهتر درک می‎کنی.
 تاریخ را که بنگری، آدم‎هایی را پیدا می‎کنی که نگاهشان به آسمان است و سلاماً سلاماً عرشیان را واضح می‎شنوند و کشته‎ و اسیر شدن با نشستن زیر خنکای نسیم صبح‎گاهی و نوشیدن یک فنجان قهوه فرقی ندارد.

و این‎روزها …، این‎روزها، بهترین روزهایی هستند که می‎توان ملکوت را در دست‎ها و پاهای بریده مشاهده کرد و چشم و گوش را به آسمان سپرد و باشگاه دنیا را طور دیگر دید.

ادامه دارد …

 

موضوعات: سبک زندگی
[دوشنبه 1401-05-10] [ 11:53:00 ق.ظ ]



 لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...


  خواب و رؤیا ...

 

امروز سخنرانی یکی از اساتید خواهر حوزه را شنیدم که داشتند از همه می‎خواستند برای فرج دعا کنند. م خواهم بگویم استاد عزیز! بهتر نیست کمی دقت کنید و برای اثبات دعا برای فرج مولایمان دلایل متقن تر از خواب و مکاشفه بیان بفرمایید. شما که تفسیر قرآن را در کلاس بیان می‎کنید بهتر نیست ذهن طلاب را متوجه به امور مهم‎تر از خواب کنید و از گریه‎های امام جعفر صادق علیه‎السلام برای غربت مولایمان حضرت حجت سخن بگویید؟ فکر نمی‎کنید آیا بین خواب‎های انبیاء و اولیاء با خواب‎های سایر مردم تفاوت وجود دارد؟ حتی اگر رؤیای صادقه باشد و واقعا مکاشفه ای رخ داده باشد، بهتر نیست در این زمانة معنویت فروشی در سایة خواب و رؤیا از روایات برای ترغیب مردم به ویژه طلاب بهره ببرید. خواب و مکاشفه بیشتر برای عوام فریبی است و طلبه باید به سلاح علم و عقل و برهان و عمل مجهز باشد نه خواب که برای دیگری نمی تواند حجب باشد.

 

 

موضوعات: آخرالزمان, رزوزانه های من
[چهارشنبه 1400-07-28] [ 11:01:00 ب.ظ ]



 لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...


  شیعه یعنی "هیهات من الذلت" ...

 


نامت که شیعه باشد دیگر فرقی نمی کند یک‎ امامی باشی یا چهارامامی، اسماعیلی باشی یا جعفری، همین‎ که نامت شیعه باشد دیگر فرقی نمی ‎کند افغان باشی یا ایرانی، عرب باشی یا آفریقایی، شیعه که باشی گاهی به جرم پسر علی بودن تورا در صحرای تفتیده تنها، تشنه با فوجی از شکم‎ های پر از حرام می‎ کشند؛ با شمشیر و سنگ و نیزه و دهانی به فحاشی گشوده و دستانی دراز برای سوزاندن هر آن ‎چه که داری و پاهایی بلند برای زدن هر آن ‎که دوست داری. شیعه که باشی دیگر فرقی نمی ‎کند دانشمند باشی یا معلم، زن باشی یا مرد، بزرگ باشی یا کوچک، کودک باشی یا جوان، فرقی نمی ‎کند؛ همین ‎که شعارت “هیهات من الذلت” مولایت حسین باشد تو را به جرم دوست داشتن پسر علی می‎ کشند، این ‎بار نه با سنگ و نیزه و شمشیر که با توپ و تانک و تفنگ کارخانه‎ های اسلحه‎ سازی آن ‎سوی دنیا. شیعه که باشی از قدرت ولایت و محبت و مودّت مولایت علی می ‎ترسند که تورا می ‎کشند تا فریادت در گلویت خفه شود و قدرتشان ازدست نرود. شیعه که باشی با تابلوی “هیهات من الذلت” جانت در خطر است، مواظب روحت باشد تا  در این روزهای پر از خواب های رنگی و معنویت های جاهلانه به یغما نرود.

 

#به_بهانه_کشتار_شیعیان_افغانستان

موضوعات: آخرالزمان
 [ 10:26:00 ب.ظ ]



 لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...


  شرح دعای ابوحمزة ثمالی (2) ...

 

 

بِكَ عَرَفْتُكَ وَأَنْتَ دَلَلْتَنِى عَلَيْكَ وَدَعَوْتَنِى إِلَيْكَ، وَلَوْلا أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مَا أَنْتَ

بک عرفتک با تو تورا شناختم و تو مرا به سوی خودت راهنمایی و دعوت نمودی و اگر مرا راهنمایی نمی‎کردی نمی‎دانستم تو که هستی.

این کلام معصوم است که من آن‎را تکرار می‎کنم ولی آیا به‎راستی من خدایم را به خدایم شناخته‎ام؟ او مرا راهنمایی کرده، چگونه؟ در قرآن شریفش با بانگ بلند فرموده لیس کمثله شیء، یعنی شییه چیز دیگری نیست، پس چگونه است که برایش شبیه قائل شده‎ایم و اورا هم‎ردیف مخلوق قرار داده‎ایم؛ گاهی راه‎زن‎های یکتاپرستی دست در دست شیطان و هم‎دوش هوای نفس، سامری امت می‎شوند و گوساله را جای خدا ـ اعوذ بالله من الشیطان الرجیم ـ می‎نشانند و بزرگان قومی را سر سفرة اهانت به حضرت باری میهمان می‎کنند. گاهی کمی دیرتر، آن‎سوتر، تمثال انسانی را می‎کشند و اورا خدا و فرزند خدا می‎نامند و در برابرش کرنش می‎کنند و گاه نیز در عصر جدید در میان پیشرفته‎ترین دین، با کلماتی جذاب اما تهی و بی‎هویت خدا را نوری می‎پندارند و می‎خواهند در او ذوب شوند، فانی شوند، باقی شونnuhد. لیس کمثله شیء یعنی چه وقتی برایش شیئیت قائل می‎شویم؟ بک عرفتک، این عبارت مرا می‎ترساند در عصری که خدا را با من می‎شناسانند با مخلوق نه با خدا، مرا می‎ترساند که با دیدن فعل خدا نیست که اورا می‎شناسم که با جستجوی صفات او در خودم و عاشق دانستن خدا در خلق خودم اورا می‎شناسم. خدای امروز محافل پر جذب و جذبه خدای عاشقی است که دوست داشت شناخته شود و نیاز داشت پرستیده شود. اما خدای امام سجاد علیه‎السلام اورا راهنمایی کرده به این‎که نه نیازمند است و نه حد دارد و نه شبیه هیچ‏چیزی است. کاش همة ما نیز قرآنش را به نطق درآوریم، راهنمایی‎اش را بپذیریم، خدایمان را خدا ببینیم و خودمان را مخلوق او.

 

 

موضوعات: ماه‌های قمری, توحید
[پنجشنبه 1399-02-11] [ 01:54:00 ق.ظ ]



 لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...


  شرح دعای ابوحمزة ثمالی (1) ...

 

مِنْ أَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ، وَ مِنْ أَيْنَ لِيَ النَّجَاةُ وَ لا تُسْتَطَاعُ إِلّا بِكَ

خدای من سلامت می‎کنم و امید استجابت دارم، درگاه تو درگاه امن است، می‎دانم که خیر فقط در خانة تو پیدا می‎شود و اگر تو نخواهی در هیچ جای دیگری یافت نمی‎شود. کجا بروم که به من دارویی برای درمان دردهای روحم بدهد، روح آزردة این روزهای زمین. پروردگار من! می‎شود آیا به خانة دیگری بروم و خیر طلب کنم در حالی‎که او خود نیازمند ربّی است که هستی را آفریده، اداره‎اش می‎کند و تربیتش می‎نماید؟ خدای من کجا دنبال نجات باشم؟ نجات از دردهای این‎روزهای زمین. ربّ من! نگران #کرونا نیستم، #کرونا نیز چون طاعون و وبا می‌گذرد، تو بالاخره خیر را نصیبمان می‎کنی و به پزشکانمان طرز تهیة دارویش را می‌آموزی. اما من نگران آنم که چرا ما فکر نمی‎کنیم، چرا فکر نمی‎کنیم تو چه می‎خواهی به ما بگویی، چرا فکر نمی‎کنیم که چرا زمین این اندازه ناامن شده است؟ واقعا چرا؟ آیا کرونا زمین را ناامن کرده؟ آن‎چه که زمین را ناامن کرده بی‎خدایی ماست و عادت‎های ما.

در طول تاریخ زندگی‎مان به همه‎چیز عادت کرده‎ایم، به این‎که هر سال سیل بیاید و عده‎ای را بی‎خانمان کند، این‌که عده‎ای بنشینند و برای اعتقادمان کیسه بدوزند، برای رسیدن به خدایمان، بی‎خدایمان کنند. پروردگار من! تنها راه خیر و نجات ما خودت هستی، کجا دنبال نجات برویم؟ می‎بینی که به کرونا نیز عادت می‎کنیم، عادت می‎کنیم که از تلویزیون حرمت دوستانت را ببینیم و اشک بریزیم، عادت می‎کنیم با تلفن همدیگر را دوست داشته باشیم، عادت می‎کنیم که از دور به هم سلام کنیم و به هم نزدیک نشویم. پروردگار من! تو که طراح طبیعتی، خالقی، بارئی، مصورّی، خوب به احوالات و عادات ما واقفی، ما به نبودن اماممان هم عادت کرده‎ایم، اللهم عجل لولیک الفرج می‎گوییم و ادای انتظار درمی‎آوریم، کرونا و بی‎خدایی بچه‎هایمان، شرک در نمازهایمان و… که دیگر چیزی نیست. پردوردگار من! زمین و زمینیان را از دوری خودت و خوب‎ترین خوبانت نجات بده که جز تو کسی نمی‌تواند این زمینِ در حال احتضار را حیات دوباره ببخشد.

 

 

موضوعات: ماه‌های قمری, آخرالزمان
[یکشنبه 1399-02-07] [ 01:37:00 ق.ظ ]



 لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...

 
مداحی های محرم