رادیوی ماشین روشن بود و بعد از پخش آهنگ، گوینده حمایت از کالای ایرانی را تبلیغ می‌کرد.

داغ دل راننده تازه شد. می‌گفت هفته‌ی گذشته برای ماشینش یک صفحه‌ی گیر بکس ایرانی به قیمت 110هزار تومان خریده و 70هزار تومان هم اجرت نصب پرداخت کرده است.

چند روز بعد صفحه خراب می‌شود و او مجبور می‌شود صفحه‌ی جدید و این‌بار کره‌ای به قیمت 200هزار تومان بخرد و 70هزار تومان هم اجرت نصب پرداخت کند.

صفحه گیربکس ایرانی را به نمایندگی می‌برد و شرح ماوقع می‌کند. آن‌ها نیز گارانتی را قبول نمی‌کنند و می‌گویند باید قبل از این‌که صفحه را عوض می‌کردی، ماشین را به این‌جا می‌آوردی. او هم توضیح داده که اگر صفحه گیربکس خراب باشد، ماشین حرکت نمی‌کند. 

خلاصه، آن‌ها گیربکس را برای این‌که ببینند مشکلش چیست نگه می‌دارند، که اگر اشکال از خود جنس باشد، صفحه‌ی جدیدی به او بدهند.

می‌گفت: اگر صفحه‎ی جدیدی به او بدهند، که نمی‌دهند، برای حمایت از تولید ایرانی 300هزار تومان،معادل سه‌روز کار ضرر کرده است.

راست می‌گفت، درآمدهای پایین، بیکاری‌های طولانی‌مدت و قیمت بالای کالاهای اساسی، انگیزه‌ی حمایت از تولید ملی را کم می‌کند، به‌خصوص که این‌گونه ضررهای مالی هم برای قشر کم‌درآمد داشته باشد.

به او گفتم: حق با شماست، اما کشور کره، کره شد به خاطر این‌که مردم از تولیدات داخلی‌شان، هرچند با ضررهای زیاد، حمایت کردند. 

او در پاسخ گفت که دوست دارد از کالای ایرانی استفاده کند، اما این‌جا خلاف کشورهایی مثل آلمان، فقط مردم ضرر می‌کنند و مسئولان بی‌خیالند.

حمایت از تولید ملی آن است که مسئول مملکت نیز خودش از خودروی ایرانی و لوازم جانبی ایرانی برای خودرویش استفاده کند و او نیز از تولید داخلی حمایت نموده و تبعات مالی‌اش را نیز تحمل کند، نه آن‌که کارکنان شرکت‌های خودروسازی، خودشان ماشین‌های خارجی داشته باشند و به ملت امر و نهی کنند که از تولیدشان، آن‌هم با قیمت بالا خریداری کنند. 

سلام قدس، اولین قبله‌ی مسلمانان

سلام بر تو و بر خون‌های کف خیابان‌هایت

سلام بر تو و بر اسرای در زندان‌هایت

سلام بر تو و بر مبارزه‌ات برای رهایی

سؤالی دارم از تو، چرا خداوند در آغاز بعثت از مسلمانان خواست که به سوی تو با او سخن بگویند؟ مگر  خدا نمی‌توانست از همان ابتدا مردم را به سمت کعبه، خانه دست‌ساز ابراهیم و اسماعیل توجه دهد؟

قدس! نمی‌خواهم برای من ادله‌ی تاریخی بیاوری که … . این‌ها را می‌دانم. دلیل خودت را بگو. تو سال‌هاست برای آزادی‌ات می‌جنگی، چقدر خون دیدی، دست و پای بریده، کودکان پریشان، زنان به ماتم نشسته، جوانان در خون غلطیده بسیار دیدی و حتما برایشان سوگواری کردی. اما چرا خدا تورا قبله‌ی اول مسلمانان قرار داد که امروز در عصر بمب‌های خوشه‌ای، جهان اسلام برای تو خون گریه کند؟

شاید اگر بتوانی به این سؤال پاسخ بدهی بتوانی زودتر خودتر را نجات دهی و شیعیان با کاروان‌هایشان از کربلا برای زیارت تو بیایند. 

313 نفر کجایند؟

یکی از سؤالات مردم این است که آیا در حوزه‎های علمیه با این تعداد طلبه، استاد، فاضل و عالم، 313 نفر آدم خوب و پاک وجود ندارد که امام علیه‌السلام ظهور کنند؟ در پاسخ به این سؤال می‌توان از چند مقدمه نتیجه گرفت که چرا امام علیه‌السللام ظهور نمی‌کنند.

مقدمه‌ی اول: برای ظهور امام علیه‌السلام، مردم همه‌ی جهان باید تشنه باشند، تشنه‌ی ظهور کسی‌که آن‌ها را از بلا برهاند. اما الان مردم تشنه نیستند، حتی خود شیعیان که می‌دانند و باور دارند امام علیه‌السالم نجات‌دهنده‌ی بشر و  پایان‌دهنده‌ی ظلم هستند، تشنه‌ی ظهور نیستند. همه‌ی فرزندان آدم علیه‌السلام باید باور  کنند که آمریکا نمی‌تواند مشکلات آن‌هار احل کند، اما در میان شیعیان کشور خودمان که ادعای محبت امام زمان علیه‌السلام را دارند، به آمریکا و برحام و سازمان جهانی اقتصاد و … بیشتر از معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام دل بسته‌اند. تا زمانی‌که مردم نخواهند، امام ظهور نمی‌کنند.

مقدمه‎ی دوم: تلخ است، اما 313یار که بتوانند سران کشورها شوند، با انحرافات عقیدتی بجنگند، سیاست مدن بدانند، اخلاق‌محور باشند، خاص‌الخاص یاران حضرت باشند، وجود ندارد. شاید هیچ‎وقت هم در یک‌زمان وجود نداشته باشند. رجعت در اندیشه‌ی شیعه، شاید همین باشد که 313 نفر در طول تاریخ جمع شوند که وقت ظهور بیایند و یاری‌کننده‌ی امام عصر علیه‌السلام بشوند.

نمی‌خواهم تلخ به ماجرا نگاه کنم، اما برخی خواصمان، خواسته یا ناخواسته، آب به آسیاب دشمن می‌ریزند، فرقه‌هایشان را برجسته می‌کنند، دو روزه‌ی دنیا را جدی می‌گیرند و فکر می‌کنند تا ابد جاودانه‌اند. تلخ‌تر این است، امام که بیایند، شاید اول انحراف خواص شیعه را جبران کنند و به تعرض‌های آن‌ها به مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام پایان دهند. همان‌هایی که اندیشه‌ی توحیدی حضرات معصومین علیهم‌السلام را با اندیشه‌های انحرافی آمیختند. تلخ است، اما مسئله این است …

مقدمه‌ی سوم: امام زمان علیه‌السلام صرفا به آدم خوب احتیاج ندارد که حتما 313 نفر انسان پاک و نماز شب‌خوان در حوزه‌های علمیه وجود دارد، اگر قحطالرجال است، قحط‌العباد نیست. اما خوب بودن، اخلاق خوب داشتن، عالم ربانی بودن، حتی راه‌های آسمان را بلدبودن، نمی‌تواند به‌تنهایی معیارهای 313 نفر هسته‌ی مرکزی یاران حضرت باشد. زیرا جهان از فیلتر متخصصان و متعهدان به شریعت و دین باید اداره شود، هریک از آن‌ها را شخص نداشته باشد، کار درست پیش نمی‌رود.

نتیجه: 1-افراد متخصص و متعهد به شریعت اسلام تربیت کنیم. 2-عامل به شریعت باشیم که اگر جزء 313 نفر نیستیم، حتما هسته‌های بعدی یارانش را تشکیل دهیم. 3-در عصر تردید و دودلی، ثقلین را خوب بشناسیم و از آن‌ها پروی کنیم که گمراه نشویم. 4-انحرافات را بشناسیم و علیه آن اقدام کنیم. زمانه‌ی سختی است، واقعا دین مانند آتش در کف دست است.

و سرانجام دعای از ژرفنای وجود: اللهم‌ عجل لویک الفرج

یا من تواضع کل شیء لعظمته

نکند از کوه و بیابان و گیاه و جماد و حیوان کم‌تر باشم که عظمت خدا را درک نکنم، که از درک عظمت و بزرگی‌اش برایش تواضع نکنم.

یا من خضع کل شیء لهیبة

نکند هیبتش مرا نگیرد و بهشت و جهنمش را نفهمم و خوفش بر دلم عارض نشود، دلم برایش تنگ نشود و از این‌همه هیبت در برابرش زانوی خضوع بر زمین نزنم. نکند از دیگر موجوداتش کم‌تر باشم.

خدایا! به حق آخرین ذخیره‌ات، مهدی‌ات، توان درک عظمت و هیبتت را عطا کن که امشبی را شرمنده‌ی بزرگی و مهابتت نباشم.

زینبِ این‌روزها

امروز از آن‌روزهایی است که خانه‌ی وحی حیران است، حیران زخم کینة دشمن. اما دشمن خانگی است، حمله از طرف خودی‌هاست، آن‌ها که قرآن می‌خوانند، روزه می‌‌گیرند و مصداق بارز اقیموا الصلوه هستند.

زینب سلام‌الله‌علیها با یادآوری کوچه و فدک، غصب ولایت و جمع قرآن پدرش، در خفا می‌گرید که کسی صدایش را نشنود، که کسی نداند مزار پدر کجاست؟ چقدر سخت است دختر فاطمه باشی و نتوانی برای مادرت اشک بریزی و از ظلم مردمان به خدایت بلندبلند شکایت کنی، که بشنوند. چقدر سخت است که دختر علی باشی و نتوانی برای چنان پدری سوگواری کنی و غم دل بگشایی، سوگت را در دل پنهان کنی. 

او چقدر باید در خفا بگرید و چقدر باید به خدا نزدیک باشد که داغ آل‌عبا را تا اخرین لحظات زندگی بر روح و روان خود حمل کند و بگوید: مارأیت الا جمیلا.

زینب این‌روزها همان زینب روز ثقیفه و در و دیوار و کوچه است، زینب روز صلح برادرش حضرت حسن علیه‌السلام و تیرپراکنی به تابوت است، زینب سال‌ها بعد است و 18 سرِ بر نیزه، زینب قتلگاه و مشک پاره.

تسلیت خانم، به خاطر تمام خاطرات تلختان در حجاز و کوفه و شام، تسلیت به خاطر عروج پدرتان، تسلیت به‌خاطر قبرهای مخفی، اشک‌های مخفی.