اریخ را که می‌­نگریم پر است از هزینه‌های گزاف برای تجلی شعار “هیهات من الذلّه"، این شعار بنیادین قیام عاشورا. از همان آغاز بعثت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله که علیه جهل و خرافة زمانه سختی‌های فراوان متحمل شدند تا همین روزها و شب‌ها، انقلاب‎ها هزینه‌های فراوان می‌دهند.

انقلاب یعنی دگرگون کردن و همیشه دگرگونی‌ها مخالفانی سرسخت دارند، گاه می‌آیی و در کسوت رهبر جامعه حق مظلومان را از ظالمان می‌گیری، حتی آن‌مقدار که صرف مهریة زنان شده و به مظلوم می‌رسانی و بعد خیل مخالفانت اجتماع می‌کنند و برایت نقشه می‌کشند و خون تورا در زیباترین لحظة زندگی‌ات به زمین می‌ریزند. شهادت تو سنگین‌ترین هزینة انقلاب تواست؛ هزینه‌ای که تو آن‌را “فزت و رب الکعبه” می‌خوانی.

گاهی در کسوت رهبر معنوی جامعه با کاروانی از زن و فرزند راه می‌افتی و شعار “هیهات من الذلّه” را در تاریخ ثبت می‌کنی و جمعی را در همیشة تاریخ پشت سر خود قرار می‌دهی که با همان شعار در راه انقلاب بجنگد. شهادت تو و یاران و فرزندانت، اسارت زنان و کودکانت و نیزه‌های به قرآنِ ناطق بلند، سخت‌ترین هزینة انقلاب تواست، هزینه‌ای که هنوز تاریخ آن‌را می‌پردازد، گاهی با اشک و گاه نیز با خون.

شیعه از این هزینه‌های تاریخ‌ساز، فراوان دیده است، هزینه‎هایی که بوی “هیهات من الذلّه” می‌دهد. نمی‌شود انقلابی بود و فکر کرد می‌توان برای همیشه در آرامش” ضرب ضربا” خواند و برای شبهات دنیای کفر و الحاد پاسخ‌های مناسب پیدا کرد، جوانان از راه خارج‌شده را به راه آورد، سؤالات معرفتی طرح کرد و مادران نمونه تربیت نمود و جبهة کفر و الحاد بنشیند و در غم از دست‌دادن سلطه‌اش اشک بریزد.

تو عقیده داری، علی و حسین داری، صادق و باقر داری و کسی را داری که برایش “اللهم عجل لولیک الفرج” سر می‌دهی، در فغان نبودنش اشک می‌ریزی و معنویت حقیقی را زیر پرچم حسین تبلیغ می‌کنی. خوش‌خیالی است اگر فکر کنی جبهة شیطان دست روی دست می‌گذارد، او گرچه دیگر رضاخان ندارد، فروغی و سیدضیاء ندارد، اما دلار دارد، رسانه دارد، تبلیغات دارد، دشمن دین تورا دارد و همه را بسیج می‌کند که مسجدت را بسوزانند، منبرت را آتش بزنند، قرآنت را زیر شعله بگیرند، دیوارهایت را خراب کنند و ویرانه‌ای به تو تحویل دهند و به تو و اعتقاداتت بخندند. اما تو زیر این سقف‌ها یاد گرفتی که در گذر تاریخ فریادهای “هیهات من الذلّه” را بشنوی و خود نیز آن‌را تکرار کنی.

دوستان! یادمان باشد حرم حسینی علیه‌السلام را بارها خراب کردند و بقیع دردناک را به خاک بدل نمودند که شیعه نماند اما شیعه مانده است، پس اگر حوزه‌هایمان را هم خراب کنند، هزینة انقلابمان را می‌پردازیم، قرآنمان را بسوزانند آن‌را حفظ می‌کنیم و نمی‌گذاریم از یاد تاریخ برود. یادمان باشد انقلاب هزینه دارد، گاهی در هویزه، گاهی در سوریه و گاهی نیز در حوزه. نبردهایمان سر آرمان علی و فرزندان او علیهم‌السلام رنگ دیگر یافته است، مقاومت باید کرد تا خودمان را به فرزند [خرینش برسانیم. اللهم ثبت قلبی علی دینک.

دکتر داریوش شایگان

امروز صبح خبر ناراحت‎کننده‌ای شنیدم، خبر کوتاه بود: دکتر شایگان مرد. اول جا خوردم، اما بعد دیدم جای غافگیری نیست، مرگ است دیگر، کسی‌را خبر نمی‎کند، می‎آید و می‎برد. دیروز هم زن جوانی را که می‎شناختم به خانه‎ی ابدی‎اش برده بودند. اما دکتر شایگان با ان زن جوان تفاوت داشت، جناب دکتر روشن‌فکر صاحب کتاب بود که برای انقلاب تلاش نموده و حالا پشیمان بود و از مردم به خاطر اشتباه نسلشان عذرخواهی کرده بود. 

پیش از این با آثار دکتر آشنا بودم، «ادیان و مکتب‎های فلسفی  هند» و «آئین هندو و عرفان اسلامی» بسیار  در نگارش پایان‎نامه‎ام به من کمک کرده است. جوانان دانشگاهی دهه‎ی 60 و 70 کتاب‎هایش را می‎خواندند و شاید به روشن‎‎فکری‎اش غبطه می‎خوردند.

امروز وقتی شنیدم او به خاطر روشنفکری‎های قبلی‎اش از مردم ایران عذرخواهی کرده، به فکر فرورفتم. نکند آن‎ها که در جبهه‎ی اسالم قرار گرفتند و انقلاب کردند، روزی پشیمان شوند و عذرخواهی نمایند. همان‎ها که نظام را شکل دادند، اداره کردند و … . کاش! آن‎ها که انقلاب کردند، وقتی در برابر عدل الهی قرار گرفتند از خدا به خاطر انقلاب عذرخواهی نکنند، کاش عملکردشان آن‎قدر درست باشد که نجاتشان دهد.‎

#انقلاب

#مانایی

 مقایسه‌ای میان جنبش‌های عربی و انقلاب ایران نشان می‌دهد که در پیروزی انقلاب ایران و بقای آن رازی نهفته است ک اگر این راز را بدون هیچ‌گونه خصومتی، دولت‌ها و ملت‌های عربی درک کنند، جنبش‌هایشان به ثمر می‎نشیند و کسی چون رئیس جمهور آمریکا به خود اجازه نمی‌دهد سلاح‌های کشتار جمعی کارخانه‎هایش را در خاورمیانه‌ی عربی آزمایش کند.

نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ایران و فراز و فرودهایش این راز را بهتر می‌نماید. جنگ هشت‌ساله نه فقط در برابر دشمن بعثی که به اذعان رسانه‌های دنیا در برابر استکبار جهانی بود. این کلمات، شاید کلیشه‌ی تاریخ ما باشد، اما قطعا حقیقت تاریخ ما نیز هست. چرا ایران با کم‌ترین امکانات در جنگ هشت‎ساله پیروز می‎شود؟ رمز پیروزی را در سربندهای رزمندگان اسلام باید جست‎وجو کرد: یا زهرا، یا حسین، والفحر، کربلای 5 و… . این کلمات و عبارات بوی اعتماد به ثقلین می‎دهد، بوی عطش زیارت عترت را، بوی بقیع و کربلا و کوفه را.

کمی پیشتر می‎آییم و رحلت پیر جماران را تجربه می‎کنیم و دشمنانِ آرزومندِ براندازی نظام را با چشمان از حدقه درآمده سرنگون می‏کنیم و ولایت را تنها نمی‎گذاریم.

چه اتفاقی افتاده که انقلاب با این همه دشمن مصمم و دوست ناآگاه، هنوز با قدرت ایستاده و پیشرفت‎هایش را جشن می‏گیرد؟ دشمن انقلاب ما، خودی باشد یا بیگانه، یا ما را نمی‎شناسد یا در شناخت ما به خطا رفته است. فرقه‌های انحرافی که هر ازگاهی از گوشه‎ای سر برمی‎آورد، رمز ماندگاری انقلاب را فهمیده است و خودش را جای آن قالب کرده است، اما سیاستمداران این‎را درک نکرده و برخی‎شان در لباس روحانیت انسان را به شک می‎اندازند که در کلاس‎های قال صادق و قال باقر چه آموخته‌اند که این‎گونه رمز انقلاب را فراموش کرده‎اند.

رمز مانایی انقلاب را وقتی با گوشت و پوست و استخوان درک کردیم که روز عاشورای سال 1388 عده‎ای خودی گوش به فرمانِ همان کلیشه‎ی ادبیات انقلاب، استکبار جهانی، ریختند و پرچم‎های حضرت حسین را آتش زدند و به یزید گفتند آسوده بخواب که ما بیداریم.

استکبار جهانی نفهمید رمز مانایی انقلاب، حسین است و خون او که از گذشته‎ی تاریخ به امروزِ آن به ارث رسیده است، دوستان ناآگاه کجای تاریخ نشسته‎اند که هیهات من الذلّه‎ی حسین را نشنیدند. پرچم‎سوزی‎ها و اهانت به مقدسات، مردم را به خیابان‎ها کشاند و در محاکمه‎ی اهانت‎کنندگان به حسین علیه‎السلام، حماسه‎ی 9 دی را آفرید.‌

بلاهای سخت‎تر از بلای سال 88 هم که در راه باشد، مردم با سربند یا حسین پای انقلاب می‎ایستند. می‎دانید! فقط کمی بصیرت لازم است و کمی غیرت و جوان‌مردی که باید از یاران حسین آن‎را بیاموزیم.

نکته‎ی آخر آن‎که ما برای حفظ تمامیت ارضی کشورمان و  این‏که یک‎وجب از خاکمان را از دست ندهیم، شهید و جانباز فراوان دادیم و توان دفاعی‎مان را گسترش داده و جهانیان را خیره ساختیم. اما مشکل بزرگ ما، که حل آن بصیرت می‎خواهد، این است که تمامیت ارضی اعتقاداتمان را حصاربندی نکردیم و کلام مولایمان را به خاطر نسپردیم و مشق شبهای دبستان کودکانمان نکردیم.  امیر بیانمان فرمود: ذهن کودکانتان را در خردسالی از  حق پر کنید تا در بزرگ‎سالی از باطل پر نشود. دشمن ما این‎را فهمید و کتاب‎های درسی‌مان را از عقاید انحرافی پر کرد و ساعت‎های دین و قرآنمان را کم. حال دخترانمان با موهای افشان و صورت‎های بزک‎کرده پا به حریم خصوصی پسرانمان می‎گذارند. این آن چیزی است که دشمن برای خاموش‌نمودن چراغ انقلاب دست به دامانش شده است.

 رمز مانایی انقلابمان را فراموش نکنیم: هییهات من الذله. ذلت دختران امروز ما پشت کردن به خیمه‎های عصر عاشورا و ذلت پسران امروز ما فراموش کردن دستور قرآن ماست که اگر زنی را دیدی، چشمانت را بر هم بگذار و حرمتش را نگه‌دار.