#انقلاب

#مانایی

 مقایسه‌ای میان جنبش‌های عربی و انقلاب ایران نشان می‌دهد که در پیروزی انقلاب ایران و بقای آن رازی نهفته است ک اگر این راز را بدون هیچ‌گونه خصومتی، دولت‌ها و ملت‌های عربی درک کنند، جنبش‌هایشان به ثمر می‎نشیند و کسی چون رئیس جمهور آمریکا به خود اجازه نمی‌دهد سلاح‌های کشتار جمعی کارخانه‎هایش را در خاورمیانه‌ی عربی آزمایش کند.

نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ایران و فراز و فرودهایش این راز را بهتر می‌نماید. جنگ هشت‌ساله نه فقط در برابر دشمن بعثی که به اذعان رسانه‌های دنیا در برابر استکبار جهانی بود. این کلمات، شاید کلیشه‌ی تاریخ ما باشد، اما قطعا حقیقت تاریخ ما نیز هست. چرا ایران با کم‌ترین امکانات در جنگ هشت‎ساله پیروز می‎شود؟ رمز پیروزی را در سربندهای رزمندگان اسلام باید جست‎وجو کرد: یا زهرا، یا حسین، والفحر، کربلای 5 و… . این کلمات و عبارات بوی اعتماد به ثقلین می‎دهد، بوی عطش زیارت عترت را، بوی بقیع و کربلا و کوفه را.

کمی پیشتر می‎آییم و رحلت پیر جماران را تجربه می‎کنیم و دشمنانِ آرزومندِ براندازی نظام را با چشمان از حدقه درآمده سرنگون می‏کنیم و ولایت را تنها نمی‎گذاریم.

چه اتفاقی افتاده که انقلاب با این همه دشمن مصمم و دوست ناآگاه، هنوز با قدرت ایستاده و پیشرفت‎هایش را جشن می‏گیرد؟ دشمن انقلاب ما، خودی باشد یا بیگانه، یا ما را نمی‎شناسد یا در شناخت ما به خطا رفته است. فرقه‌های انحرافی که هر ازگاهی از گوشه‎ای سر برمی‎آورد، رمز ماندگاری انقلاب را فهمیده است و خودش را جای آن قالب کرده است، اما سیاستمداران این‎را درک نکرده و برخی‎شان در لباس روحانیت انسان را به شک می‎اندازند که در کلاس‎های قال صادق و قال باقر چه آموخته‌اند که این‎گونه رمز انقلاب را فراموش کرده‎اند.

رمز مانایی انقلاب را وقتی با گوشت و پوست و استخوان درک کردیم که روز عاشورای سال 1388 عده‎ای خودی گوش به فرمانِ همان کلیشه‎ی ادبیات انقلاب، استکبار جهانی، ریختند و پرچم‎های حضرت حسین را آتش زدند و به یزید گفتند آسوده بخواب که ما بیداریم.

استکبار جهانی نفهمید رمز مانایی انقلاب، حسین است و خون او که از گذشته‎ی تاریخ به امروزِ آن به ارث رسیده است، دوستان ناآگاه کجای تاریخ نشسته‎اند که هیهات من الذلّه‎ی حسین را نشنیدند. پرچم‎سوزی‎ها و اهانت به مقدسات، مردم را به خیابان‎ها کشاند و در محاکمه‎ی اهانت‎کنندگان به حسین علیه‎السلام، حماسه‎ی 9 دی را آفرید.‌

بلاهای سخت‎تر از بلای سال 88 هم که در راه باشد، مردم با سربند یا حسین پای انقلاب می‎ایستند. می‎دانید! فقط کمی بصیرت لازم است و کمی غیرت و جوان‌مردی که باید از یاران حسین آن‎را بیاموزیم.

نکته‎ی آخر آن‎که ما برای حفظ تمامیت ارضی کشورمان و  این‏که یک‎وجب از خاکمان را از دست ندهیم، شهید و جانباز فراوان دادیم و توان دفاعی‎مان را گسترش داده و جهانیان را خیره ساختیم. اما مشکل بزرگ ما، که حل آن بصیرت می‎خواهد، این است که تمامیت ارضی اعتقاداتمان را حصاربندی نکردیم و کلام مولایمان را به خاطر نسپردیم و مشق شبهای دبستان کودکانمان نکردیم.  امیر بیانمان فرمود: ذهن کودکانتان را در خردسالی از  حق پر کنید تا در بزرگ‎سالی از باطل پر نشود. دشمن ما این‎را فهمید و کتاب‎های درسی‌مان را از عقاید انحرافی پر کرد و ساعت‎های دین و قرآنمان را کم. حال دخترانمان با موهای افشان و صورت‎های بزک‎کرده پا به حریم خصوصی پسرانمان می‎گذارند. این آن چیزی است که دشمن برای خاموش‌نمودن چراغ انقلاب دست به دامانش شده است.

 رمز مانایی انقلابمان را فراموش نکنیم: هییهات من الذله. ذلت دختران امروز ما پشت کردن به خیمه‎های عصر عاشورا و ذلت پسران امروز ما فراموش کردن دستور قرآن ماست که اگر زنی را دیدی، چشمانت را بر هم بگذار و حرمتش را نگه‌دار.