دلم برایت می‌سوزد مدینه، برای غربت و تنهاییت، برای چشم‎هایت که چه جنایت‌هایی را در طول تاریخ دیده است، برای شورایی که دیدی چگونه خلافت مولا را غصب کردند، برای هیزم‌هایی که جلوی چشم تو رژه رفتند تا درِ مهبط الوحی را سوزاندند، برای فریاد بانوی عالمین که مهدی را ندا می‌داد و تو شنیدی، برای نیلگونی صورت و بازو و شکسته شدن استخوان و …. و تو دیدی. دلم برایت می‌سوزد مدینه، برای تو و غربتت.

 این روزها که شیعه عزادار غصب ولایت و عروج مادر است، مدینه، تو حادثة دیگری را می‌بینی و مبهوت می‌مانی که در عصر پیشرفت عقول چرا کسی یاری نمی‌کند. تو این روزها در روزهای غم و عزای شیعه، کودکی را می‌بینی که به جرم شیعه بودن مادرش در وسط خیابان سرش با شیشه بریده می‌شود و مادر را می‌بینی که این صحنه را تاب نمی‌آورد و از هوش می‌رود.

 مدینه! تویی و غربتت، سال‌ها پیش تو مادری را دیدی که پشت در است و هیزم‌ها و قنفذ و دومی آن‌سوی در، تو آن‌روز دیدی مادری فرزندِ در شکم را از دست داد و کینة دشمن اورا درنوردید و سال‌ها و قرون متمادی، جماعتی را عزادار قبر پنهان کرد.

 مدینه! دلم برایت می‌سوزد که هنوز هم مردم سرزمین تو بعد از این‌همه سال رشد نکرده‌اند و جلوی چشم نبی، شیعه را می‌کشند و بقیه نیز سکوت می‌کنند. جهان عرب و غیر عرب ندارد، کینه‌های دشمن تمامی ندارد. فقط منتقم می‌تواند انتقام غم جان‌سوز تورا از خصم بگیرد. به امید ظهور منتقم، صلوات.

مدینه چه روزهای سختی به خود دیده است، روزهای کینه و حسد، روزهای زحمات سخت و طاقت‎فرسای دعوت به سوی هدایت، روزهای سخت جنگ و کشته شدن عزیزان، روزهای نزول وحی و نفهمیدن مردمان و… . 

یکی از سخت‌ترین روزهای مدینه، حوادث پس از رحلت حضرت ختمی‌مرتبت صلی‌الله‎علیه‎وآله است، روز سخت غصب ولایت و انحراف امت و جدایی از مسیر هدایت الهی، روز سخت جان کندن برای گرفتن قدرت و منزلت و دوروزه دنیا که بشود آقا و سرور و منتقم شهدای بدر و احد و حنین.

در بحبوحه سختی غصب ولایت، روزهای سخت بیماری و حزن دردانة خلقت نیز غمی است که تا امروز  روی سینه تاریخ سنگینی کرده و عقده پشت عقده آفریده است. تاریخ از اشک ریختن می‎ترسد که مبادا قبر مادر عیان شود و وصیتش ناتمام بماند. تاریخ هم که می‎داند قبر مادر کجاست، خودش را به ندیدن زده است. 

برای سبک شدن غم بقیعِ در مدینه و آن‎که این‎روزها زیاد به دیدار مادر می‌رود و حتما اشک فراق و حزن از درد آن‎روزها می‌ریزد، برای آرامش او در این روزهای سخت صلوات.

بصیرت، گمشده عصر ماست!

این‌روزها هوای سرزمین من دلگیر است، وقتی کسی بالای منبر رسول خدا احکام خدا را نادیده گرفت و گروه دیگری از منبری‌ها سکوت کردند و گذاشتند او حرف‌هایش را بزند و یارانش را جمع کند، بعد خلع لباسش کردند که بگویند کاری کرده‌اند؟! غافل از این‌که یاران او در کوچه و تاکسی و خیابان و اتوبوس از او و حرف‌هایش دفاع می‌کنند و برایش افسوس می‌خورند.

امروز هوای سرزمین من دلگیر است، وقتی یکی دیگر از مارهای در آستین پرورش‌یافته، بساط مریدبازی راه می‌اندازد و طلبه‌ها برایش چکامه‌ می خوانند و مریدش می‌شوند و درس و بحث را پای صحبت او می‌گذرانند و در فراقش می‌گریند، او جریانی می‌شود در بدنة حوزه و بعد توبیخ می‌شود و… ، که چه؟ نمی‌دانم بصیرت کجاست در عصر رسانه، وقتی هنوز انحراف کسی جریانی جدی نشده است. راستی چرا همه بصیرت‌ها بعد از خرابی و خراب‌کاری است؟

امروز هوای سرزمین من دلگیر است، وقتی  کسی می‌آید و حجاب زنان را چماق می‌داند و فیلترینگ فضای مجازی را نیز جایز نمی‌داند و از تریبونی قدرتمند به وسعت سرزمین من از روشنفکری مدرن حمایت می‌کند. آری! راست می‌گوید، وقتی زمان داشتند، فرهنگ تولید نکردند و حالا دشمن ما و دین ما در فضای مجازی چشم و گوش دختران و پسران مارا باز می‌کند و از آن‌ها بی‌اخلاق و بی‌دین می‌سازد، از این شهر به آن شهر می‌برد و چیزهای مگو به ان‌ها می‌آموزد. اگر فیلتر نشود، حقوق و آزادی زیر سؤال می‌رود. من فقط یک سؤال دارم، آزادی کسی که می‌خواهد در فضای پاک نفس بکشد و کار کند چه می‌شود، شما تضمین می‌کنید او هم به آزادی‌هایش برسد؟ زیر پوست فضای … مجازی، قرآن و دعا و دینش ازبین نرود و خدایش را پای مدرن‌بازی و آفت‌هایش ازدست ندهد؟

دوستان بیاییم از میان کوهی از معلومات و اطلاعات کتاب‌های درسی‌مان کمی بصیرت برداریم که در وقت نیاز به کارمان بیاید؛ وقتی که هوای سرزمینمان دلگیر است، کمی بصیرت چاشنی حرف‌هایمان کنیم و حرف‌هایمان را بجا بزنیم و بجا عمل کنیم که دیگر مصلحت‌اندیشی خارج از قاعده و چارچوب نیز نداشته باشیم، گمشده ما بصیرت است، نه فضای مجازی و نه سبد حمایتی و نه حتی افزایش قیمت سکه و دلا و پراید، اگر بصیرت داشتیم نیازی نبود به سخنان مراجع کنایه بزنیم که بیایید و یک بانک را اداره کنید، ببینیم چه می‌کنید.