#خلقت_آدم_علیه_‎السلام

در قرآن، انسان ازخاک آفریده شده است و پس از آن خداوند به او می‎گوید باش پس او می‎شود. برای مثال: إِنَّ مَثَلَ عیسى‏ عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (آل‎عمران/59)؛ مثَل عیسى در نزد خدا، چون مثَل آدم است که اورا از خاک بیافرید و به او گفت: موجود شو. پس موجود شد.
سؤال: آفریده شدن انسان از خاک با کن فیکون چه تناسبی دارد؟ خداوند می‎توانست به خاک بگوید باش و او باشد. یعنی اراده کند این مشت خاک انسان شود و او هم انسان شود. این درحالی است که می‎فرماید: عیسی را مانند آدم از خاک آفرید سپس گفت باشد پس او شد. بعد ازخلقت از خاک فعل شدن رخ داده است، این شدن به چه معناست؟
پاسخ: کیفیت خلقت آدم این بوده که اجزایى از خاک جمع کرد و سپس به آن فرمان داد که باش و آن خاک به صورت و سیرت یک بشر تمام عیار، تکون یافت، بدون این‎که از پدرى متولد شده باشد. (ترجمه‎ی المیزان، ج3، ص333). همین پاسخ کوتاه نشان می‎دهد که خداوند اجزایی ازخاک را آماده می‎کند و اراده می‎نماید که این اجزا به انسان تبدیل شود، نه این‎که انسان را با خاک بیافریند و سپس به او بگوید باش. زیرا انسانی که شده دیگری نیازی به شدن ندارد. شدنِ انسان به زمانی تعلق دارد که خداوند اراده‎ی شدن اورا بکند.