امروز هوا خوب است، چقدر هوا گرم است، آن‌قدر برف آمده که زمین یخ زده است، چقدر زمین یخ زده است، هوا امروز چقدر سرد است، از پاییز خوشم نمی‌آید، این گل‌ها بوی بدی می‌دهند.

آیا ما حق داریم به اموری که خدا برای زمین تعریف می‎کند اعتراض کنیم؟ اساسا ما چه کاره‌ایم که به ربوبیت او اعتراض کنیم؟

وقتی می‌گوییم چقدر هوا گرم است، یا امروز هوا بد است، به خدا می‌گوییم که ربوبیت تو محل اشکال است، کناری برو و نظاره کن که من چگونه زمین را اداره می‌کنم. اعتراض به خدا یعنی اعتراض به خالقیت او، ربوبیت او و رزاقیت او. ما انسانیم و مخلوق، مخلوق که به خالق نه نمی‌گوید، فقط اعتماد می‌کند. هوا خوب باشد یا بد، از جانب اوست که هرچه از دوست رسد نیکوست. اساسا انسان نمی‌تواند بگوید چه چیزی خوب است و چه چیزی بد، هر چه می‌داند از جانب خداست.

مراقب توحیدمان باشیم، ظاهرا کمی لنگ می‌زند.

نوازش‎های پدرانه

امروز قصه‎ای شنیدم که خیلی تکان‎دهنده بود، اشک‎آور و دل‎سوز. دختری که در زمان جنگ چهارماه بعد از شهادت پدرش به دنیا می‌آید. پدرش برنمی‎گردد و او چشم‎انتظار است.

روزی خبر پدر را می‎آورند و قرار می‎شود دو هفتة بعد پیکر را به خانواده بدهند. دختر اصرار می‎کند که پیکر پدرش را دو روز بعد برای وداع به خانه‎شان بیاورند و می‎آورند. 

روز عقد دختر است، دختر پیکر را وسط سفرة عقد می‎گذرد، استخوانی را برمی‎دارد و بر سرش می‌گذارد تا پدرش روز عقدش اورا نوازش کند. از پدر اجازه می‎گیرد و بله می‎گوید.

دردناک است این قصه، ما کجای تاریخ ایستاده‎ایم، به دختران و پسران شهدا در صف محشر چه بگوییم، به شهدا چه، آن‎ها که رفتند که چادر ما خاکی نشود.

مراقب آرمان‎های دینمان باشیم، نکند در صف محشر خجالت‎زده شویم، وقتی شهدا شفاعتمان می‎کنند

خرس‎خاله‎ها

می‌گویند جلوی شایعات را نمی‌توان گرفت

اما شایعه را که می‌توان نپذیرفت

می‌توان شایعه را پخش نکرد

می‌توان به شایعه دامن نزد

خرس‌خاله‌ها همیشه فعالند، روزی میان عرب و عجم فاصله انداختند و در فیلم مختار ایرانی را به مسلخ کشاندند

امروز هم یمان ایرانی و عراقی شایعه می‌کنند که ایرانی‌ها این‌جور و عراقی‌ها آن‌طور.

یادمان باشد استعمار و استکبار و بنگاه‌های خبری همانشایعه‌پراکن‎های قدیمی‌اند، فرقشان فقط این است که امروز کت و شلوار می‌پوشند، کراوات می‎زنند، موهایشان را سشوار می‌کنند و برایت زست روشنفکری می‎گیرند.

معلوم نیست پشت این شایعات، سهام کدام شرکت می‎خواهد رشد کند، سلاح‎های کدام شرکت اسلحه‌سازی روی دستش مانده، یا آب و خاک کدام کشور باید توبره دشمن شود. 

پشت شایعات همیشه خبرهای بدی است. مراقب باشیم.

اخبار بد این روزها

این‎روزها خبرهای بدی می‌رسد: طلبه‌ای در مشهد مجروح می‌گردد، به کما می‌رود، شهید می‌شود. ظاهرا طلبة درس‌خوان و بااخلاقی است؟ چرا اورا می‌کشند؟ جرمش چیست؟

خبر دیگر آن است که به کنسول‌گری ایران در بصره حمله می‌کنند.

خبر این چندروز نیز، حادثة دردناک اهواز است. مردمان بی‎گناه کشته می‌شوند.

چند روز پیش هم شنیدم که مردی با قساوت قلب زن و شوهری را کشت، شوهر برادر همسرش بود و او عاشق زن برادر همسرش شده بود.

از خودم می‌پرسم آدم‌ها چرا هم‌دیگر را می‌کشند؟ نشنیده‌ام شیر جنگل شکم شیر دیگری را بدرد، یا خوکی خوک دیگر را بکشد، یا حتی سوسکی سوسک دیگر را له کند. اما هر روز آدم‌ها یک‌دیگر را می‎کشند. یک‎روز طلبه‌ای را می‌کشند جون طلبه است و چند مسئول روحانی رده‌بالای کشور دچار خطا شده و مملکت مشکل اقتصادی دارد.

به کنسول‌گری حمله می‌کنند که بین دو کشور را به هم بزنند و کربلا و نجف را بار دیگر از ایران و ایرانی بگیرند که مهدویت حسینی شکل نگیرد.

تماشاچی‌های بی‌گناه رژة اهواز را می‌کشند که خوزستان را جدا کنند.

کاش آدم‌ها می‌دانستند هر چقدر هم که آدم بکشند، در این دنیا جاودانه نمی‌شوند، کاش می‌دانستند دوقدم آن‌طرف‌تر عزرائیل ایستاده است و منتظر دستور الهی برای بردن او به جایی است که پاسخ‌گوی اعمالش باشد.

از خودم می‌پرسم: چرا خشونت انسان تمام نمی‌شود، در دنیا دنبال چه می‌گردد که برای کشتن هم‌نوعان خویش جنگ‌افزارهایش را زیاد می‌کند؟ نمی‌دانم دنبال چه می‌گردد، شاید در پی قدرت است، شاید ثروت. دنیال هرچه که باشد فعلا آدم‎های بی‎گناه، فشنگ‌های کارخانه‎های اسلحه‎سازی را به جان می‌خرند.

اللهم عجل لولیک الفرج